رسالة الولایة – حجیت فعل اولیاء الهی
حضرت علاّمه طهراني رضوان اللَه عليه در كتاب روح مجرد صفحه 196 بعد از اثبات ولايت جناب سيد هاشم موسوي حداد رضوان اللَه تعالي عليه فرمودهاند: فعل اولياء خدا حجت است، در اين باره سؤالاتي به ذهن متبادر ميگردد لطفا جواب آنها را بفرمائيد.
1 ـ مقام ولايت چه نسبتي با مقام امامت دارد و آيا غير از ائمه معصومين عليهم السّلام كسي داراي اين مقام ميتواند باشد؟
2ـ آيا بعد از رسيدن به اين مقام ممكن است خطائي از شخص ولي سر بزند؟ و يا فعل وي با فعل امام معصوم در تعارض باشد؟
3ـ آيا اين افراد كه از آنها به اولياي خدا اطلاق ميشود در زمان ائمه معصومين عليهم السّلام هم بودهاند و نسبت ولايت آنها با مردم و شخص امام معصوم عليه السّلام چگونه بوده است؟
4ـ راه تشخيص يك چنين فردي چگونه است؟
بسم اللَه الرحمن الرحیم
جواب سؤال اوّل:
مفهوم ولایت نسبت به امامت از نظر منطقي عام و خاص مطلق است. بدين معني كه لازمه امامت، تحقق ولايت است لا بالعکس. براي روشن شدن مطلب ابتداءً به تعريف و توضيح ولايت ميپردازيم: در مصباح المنير ولْيْ مانند فلس را به معني قرب دانسته است و نيز در صحاح اللّغه گفته است كُلْ مما يَليكَ، اي مما يقاربك و وليّ به كسي گفته ميشود كه امر شخص ديگري را متكفل شود در اقرب الموارد گويد: الوَلْيُ حصول الثاني بعد الاول من غير فصل، وَلِيَ الشّيءَ و عليه وِلايۀً و وَلايَۀً يعني مستولي و مسلط بر آن شيء شد و از اين باب است والي بلد. در مجمع البحرين گويد: اولي الناس بابراهيم، يعني أحقّهم به و اقربهم منه، من الوَلْي و هو القرب، نزديكترين افراد به ابراهيم و برحقترين آنها نسبت به ابراهيم كه اين معني از ولي يعني قرب است. بررسی معنی لغوی ولایت در آيه شریفه كه ميفرمايد: إنّما ولیُّکمُ اللَهُ و رسُولُهُ وَ الّذینَ ءامَنُوا الّذینَ یُقیمُونَ الصَّلَوةَ وَ یُؤتُونَ الزَّکَوةَ وَ هُم رَاکِعُون اينست و جز اين نيست كه صاحب اختيار شما خداست و رسول او و آن كساني كه ايمان آوردند كه در حال نماز و ركوع بر فقرا انفاق ميكنند كه از شيعه و سني مصداق اين آيه را أميرالمؤمنين عليه السّلام ميدانند.